Objectdieren

Dieren worden steeds vaker het slachtoffer van mooi verpakte dierenmishandeling. En dat op een moment dat dierenrechtenorganisaties de koude en regen aan stationsingangen, supermarkten en andere openbare plaatsen trotseren. Ze schreeuwen de ziel uit hun lijf om de edele delen van het varken of de lever van de gans te redden. Verborgen dierenmishandeling is zo subtiel, dat het makkelijk door de mazen van het Gaia- en Greenpeacenet kan kruipen.

Steeds vaker zie je minuscule honden als een sleutelhanger aan de tas van een meid op hoge hakken bengelen. Je reinste dierenmishandeling! Afgelopen weekend zag ik een hondje bijna stikken in een Louis Vuitton-tas. Het diertje snakte in zijn roze trainingspakje naar adem, terwijl zijn bazin in een bak met afgeprijsde nagellak rommelde. Op het eerste gezicht lijkt hier geen sprake te zijn van mishandeling: de donzige ratjes krijgen voldoende te eten en worden de hele dag door hun baasjes vergezeld. Neen het gaat hier niet om de ouderwetse vorm van dierenleed, waarbij sprake is van uitgemergelde honden die de hele dag in de tuin staan te janken. Het betreft een uiterst subtiele vorm, waarbij een dier tot een exclusief object -ja bijna tot een statussymbool- wordt gereduceerd.

De luxeobjecten worden in strakke topjes gekleed, met parfum bespoten en wekelijks in bad gestopt. Andere honden besnuffelen, in de modder rollen of in de plassen spelen, gaan aan de exclusieve diertjes voorbij. Hond zijn past nu eenmaal niet in een handtas waar honderden euro’s voor werden neergeteld. Een ander fenomeen dat ingaat tegen de rechten van het dier zijn de Martin Gaus-scholen, waar honden worden getraind om door tunnels te lopen en flik flakken uit te voeren zonder hun evenwicht te verliezen.
Nu zijn het niet alleen de gedomesticeerde familieleden van de wolf, die de afgelopen jaren hun vrijheid verloren. Reclame’s van kattenvoer doen mensen diep in hun portefeuille tasten om hun Sheba of Whiskas in huis te halen. Het kostbare wezentje wordt vervolgens van de buitenwereld afgesloten om het voor potentiële dieven te behoeden. De nagels –en de trots- van het dier moeten er ook aan geloven. Meubilair is niet tegen kattenklauwen bestand. Naast de traditionele huisdieren komen steeds vaker exotische exemplaren in mensenhanden terecht. Nachtdieren verliezen hun bioritme en warmwatervissen sterven in koude aquaria. Dieren worden dan misschien niet meer voor karren gespannen, maar is een leven als versiersel of attractie dan zoveel beter? De mens is van nature een egoïstisch wezen, dat de zwakkeren steeds naar zijn hand zal zetten. Het lastdier is in de 21ste eeuw een objectdier geworden.