Treinconversaties

Treinen. Ze rijden niet altijd even stipt. Zo heb ik deze week al elke morgen de aansluiting met mijn bus gemist. Gelukkig heb ik dan gezelschap dat samen met mij staat te bevriezen aan de bushalte. Anders zou ik niet zo positief blijven over het openbaar vervoer. En als milieubewuste mens kan je moeilijk anders. Wat voor zin heeft het om overal te verkondigen dat je geen papier mag verspillen, als je die kleine goede daad ongedaan maakt door koning auto te laten regeren. Nee, ik ben vastbesloten om binnen het jaar mijn rijbewijs te halen, om het dan zo weinig mogelijk te gebruiken. Afhankelijk zijn van anderen, past niet zo goed in mijn toekomstplan. Maar daarvoor zet ik mijn groene principes niet aan de kant. Als het kan, spoor ik.

Vertragingen hebben trouwens ook zo hun voordelen. Ik heb bijvoorbeeld nog geen enkele keer de trein gemist deze week. Niet toen de bus naar het station in de file stond, en niet toen ik weer eens te laat vertrokken was, omdat ik op het laatste nippertje toch nog die andere schoenen aan wou. En als je dan toch je trein mist, omdat je je mascara niet meteen vond, dan zeg je maar dat je trein een half uur vertraging had. Wie gelooft dat niet, met al die stakingen.

Bovendien is elke treinreis weer een geweldige inspiratiebron. Op de trein hoor je dan ook de gekste dingen. Ongewild volg je conversaties over zwangerschap en de details van de bevalling kunnen je onmogelijk ontgaan. De hele wagon moet weten hoeveel centimeters ontsluiting er was en of de vagina geknipt of gescheurd werd. Geprezen zij de vrouw die na zo’n filmische beschrijving nog romantische gedachten koestert en wegdroomt bij de gedachte aan een kindje.

Maar treingesprekken hoeven niet altijd huiveringwekkend of irritant te zijn. Gisterenavond hoorde ik een moeder vertellen dat haar zoontje besloten had om later homo te worden. Voor de zekerheid vroeg moederlief of haar zoontje wel wist wat dat was. “Ja, dat zijn twee papa’s in plaats van een mama en een papa.” De jongen was dus goed geïnformeerd. En hij had ook een grondige reden om voor het homohuwelijk te kiezen. “Meisjes schminken zich altijd en dat is zo vies om te kussen.” Voor zo’n gesprek wil je toch gerust je bus missen.